[Orpg] Lauren & Tessa || Everbody has talent

Thomas Parker

"Emma..." zegt Kai hopeloos, Emma staat op en rent de keuken uit.
Ik hoor de voordeur dichtslaan, ik kijk op door het raam en zie Emma wegrennen.
Kai loopt haar achterna, ik blijf even verbaasd staan en kijk dan op naar Alex.

Alex Mcdonnel

Ik kijk even naar het raam en kijk dan naar Thomas '' het moet vast wel goed komen '' zeg ik dan.
'' Heeft één van jullie Olivia nog gezien ? '' vraag ik dan.

Rose Livingstone

Thomas en ik schudden ons hoofd, ik kijk even door het raam naar buiten en kijk dan weer naar Alex.
Ik loop naar buiten en ga aan het zwembad op een stoel zitten. De wind blaast wat aangename wind.

Kai Bowden

Na een tijdje haal ik Emma in, ik houd haar arm vast en houd haar tegen.
'' Emma rustig alsjeblieft, er zijn echt wel mensen te vertrouwen.. geloof me, alsjeblieft ? '' zeg ik wat wanhopig tegen Emma.

Emma Lewis

"Nee!" schreeuw ik uit terwijl ik mijn vuist bal en ermee sla tegen Kai zijn borstkas.
Al snel ontspan ik weer mijn vuist en laat mij dan wat zakken tot ik op de grond zit.
De tranen blijven rollen over mijn wangen.
"Waarom deed hij dat? Ik vertrouwde hem!" zeg ik al huilend.
Er komt een vlaag van woede in mij op, ik bal mijn vuist weer en sta dan op.
"Ik haat hem!" roep ik uit, ik kijk naar Kai op. Hij kijkt mij bezorgd aan.
Ik barst weer in huilen uit en sla mijn armen om Kai heen. Hij slaat zijn armen ook om mij heen en druk mij tegen hem aan.
"Het is in orde, Emma. Je bent veilig bij mij." zegt Kai zacht en geeft mij een kus op mijn voorhoofd.
Ik sluit mijn ogen en leg mijn hoofd tegen Kai aan. 
Plots hoor ik geritsel uit een struik, ik schrik mij kapot en ruk mij los uit Kai zijn armen. 
Ik kijk goed om mij heen en zet dan een aantal stappen achteruit. Kai loopt naar mij toe en pakt mijn hand vast.
"Emma, dat was niks." zegt hij met een kleine glimlach. Ik kijk hem bedenkelijk aan en kijk dan weer om mij heen.
Mijn pols begint weer pijnlijker te worden, ik kijk even met een pijnlijk gezicht naar Kai en kijk dan weer om mij heen. 
"Zozo, wie hebben we hier." hoor ik plots een gast zeggen, ik herken de stem van ergens. 
Plots komt uit het donker de zes jongens van die keer in het verlaten straatje bij het Hyde park gelopen. 
"Wij moeten nog iets afmaken, toch." gaat hij verder terwijl ze dichter op ons komen lopen.
Ik ga achter Kai staan en pak zijn arm stevig vast. 
Alsof ik nog niet genoeg had meegemaakt vanavond... Er biggelt een traan over mijn wang. 
"Laat ons gewoon eens met gerust." zeg ik wat angstig. De jongens staan nu op een meter van ons. 
Ik ga nog iets dichter tegen Kai staan en begin wat te trillen van angst.
"Ka.. Kai...?" zeg ik zacht terwijl ik naar hem opkijk.
Hij blijft gewoon staan en kijkt naar de jongens, ze komen zachtjes aan dichterbij. Ik knijp wat in de arm van Kai.
Plots voel ik wat op mijn rug, ik roep: "Ik zei; Laat ons met gerust!" 
Ik sla de arm van mijn rug weg en geef dan de jongen een stamp. Hij kijkt mij kwaad aan.
Ik zet een stap naar achter zodat ik weer bij Kai sta.

Olivia Estevez

Ik zucht eventjes en sluit mijn ogen, ik denk wat na.
Dan pak ik een blaadje, stukje voor stukje scheur ik het blaadje in stukken en laat de kleine stukjes naar beneden dwarrelen.
Zou Kai alles wat hij zei gemeend hebben ?
Er loopt even een traan over mijn wang, die veeg ik even snel weg.
Ik zag het beeld van Kyle weer voor me, hoe hij me greep vol met haat.
Ik schud mijn hoofd en kijk weer naar het uitzicht.

Thomas Parker

Ik sta op en loop naar boven toe. Ik ga op mijn bed zitten en pak mijn telefoon.
Ik surf wat over het internet.